Kunstmatige assistentie
Het is tien jaar geleden dat Carl Benedikt Frey en Michael Osborne de wereld schokten met hun voorspelling dat ongeveer de helft van de werkgelegenheid – 47 procent om precies te zijn – zou verdwijnen vanwege digitalisering. De twee weledelzeergeleerden van de befaamde University of Oxford veroorzaakten een schokgolf die jarenlang enorme impact zou hebben op bespiegelingen – nachtmerries meestal – op de werkgelegenheid. Over het verdwijnen van vele goede banen en het daarvoor in de plaats komen van een paar IT-achtige banen voor hoogopgeleiden, met aandacht voor big data, analytics, algoritmes en artificiële intelligentie. Ik heb het in dat verband wel eens gehad over DistopAI. Nu, in 2023, werken er liefst 9,7 miljoen mensen in Nederland. Dat is 15 procent meer dan de 8,4 miljoen van toen. De werkloosheid was destijds een formidabele 8,2 procent. Nu is die een enorm lage 3,5 procent, met alom krapte op de arbeidsmarkt als resultaat. Tegelijk is de digitalisering veel verder gevorderd, zijn social media integraal onderdeel van ons dagelijkse leven geworden. En hebben we het over de blockchain, de metaverse en chatGPT. Gek? Nee, logisch, want we zien het al eeuwen: meer technologie levert meer werk. En omdat de vergrijzing er nu bij komt, zullen we niet met massawerkloosheid moeten dealen, maar met krapte. Met als gevolg dat de werker het voor het zeggen heeft. Die wil plezier, ontwikkeling, uitdaging, betekenis, aandacht en afwisseling. En dat alles gepersonaliseerd. High touch dus, naar grote hoogten gestuwd door high tech.